فارن پالیسی در گزارشی با اشاره به این که ایران بعد از تحریم های ترامپ تلاش کرد تا از ظرفیت های بازار شرق برای عبور از تحریم ها عبور کند اما آن چه در عمل اتفاق افتاد پا پس کشیدن کشورهایی مانند هند و چین و کره و ... از خرید نفت ایران بود؛ هرچند این موضوع با ملاحظاتی نیز از سوی این دولت ها روبرو بود زیرا آنها علاقه ای به قطع همکاری در خرید نفت از ایران نداشتند اما در نهایت جبر ترامپ آنها را تحت فشار قرار داد.

 این گزارش با اشاره به این که روابط ایران با کشورهای آسیایی در طول دوره ریاست جمهوری ترامپ متفاوت بوده معتقد است اما در هیچ دوره ای نشانه ای از همراهی کامل دیده نشده و این در حالی است که رابطه با اروپا نیز همین روال را تجربه کرده است. در میان شرکای بزرگ تجاری سابق ایران کره جنوبی و هند واکنش سریعی در برابر تحریم ها از خود نشان دادند و خرید نفت را از ایران متوقف کردند و همچنین هر نوع سرمایه گذاری بلند مدت را به صفر رساندند و در عین حال از فروش محصول به ایران نیز خودداری کردند.

 آنطور که فارن پالسی نوشته به نظر می رسد کره جنوبی به خصوص بدون اجازه آمریکا آب هم نمی خورد! در حال حاضر کره رقمی در حدود 7 میلیارد دلار ارز نفتی را بلوکه کرده که اصلا ربطی به دوران بعد از تحریم نداشته است اما به دلیل فشارهای آمریکا از پرداخت آن جلوگیری می کند. در این بین دولت ایران نیز فشارهای حقوقی و قانونی خود را برای این موضوع آغاز کرده است.

 این مشکلات در مورد کشورهای دیگر آسیایی مانند ژاپن و چین نیز دیده می شود هرچند نوع اقدام آنها با هم متفاوت است. به عنوان مثال ژاپن بلافاصله در برابر فشار آمریکا تسلیم شد هرچند نخست وزیر این کشور تمام تلاش خود را کرد تا با پادرمیانی بین تهران و واشنگتن از این فشارها بکاهد.البته از آنجا که ژاپن متحد برجسته ایالات متحده است، تهران هرگز امید زیادی برای ادامه تجارت با توکیو نداشت.

 با این حال ایران تمام امیدش به چین بود و آن را ظرفیت مهمی برای عبور از تحریم ها می دانست و حتی این اطمینان وجود داشت که چین به تهدیدهای ترامپ وقعی ننهد و به خرید نفت از ایران نیز ادامه دهد. ابتدای تحریم ها نیز دولت چین با اعتراض شدید به تحریم های ایران توسط آمریکا نشان داد از شرایط موجود رضایت ندارد و قصد دارد همچنان به خرید نفت ایران ادامه دهد و تحریم های ایالات متحده را نادیده بگیرد. در همان دوره و حتی بعد از شروع تحریم ها چین مقادیر بالایی از ایران نفت خریداری کرد که این موضوع گمانه زنی ها را درباره رفتار متفاوت پن تقویت می کرد. در همان زمان اروپایی ها نیز از سمت تهران تحت فشار بودند تا روابط تجاری خود با ایران پایبند باشند.

آنان نیز با راه اندازی اینستکس سعی کردند وانمود کنند به دنبال حمایت از برجام هستند اما در مقال اروپایی هایی که بعد از قطعنامه برجام به ایران آمده بودند یکی پس از دیگری تهران را ترک کردند و این تناقض نشان داد که اوضاع به خوبی پیش نمی رود. فارن پالیسی در ادامه این گزارش با اشاره به این که چین می توانست ناجی خارجی اقتصاد ایران باشد نوشت اما کاهش 34 درصدی تجارت ایران با چین در سال 2019 نشان داد که تحریم چیزی است که مهمترین شرکای ایران را تحت تاثیر خود قرار داده است و برنامه نگاه به شرق نیز نتوانسته آثار تحریم را برطرف سازد.